lunes, 19 de abril de 2010

Poesía(español y serbio)

Yo no sé lo que me pasa
Pero sí lo que pasa en las mentes ajenas
Me he sumergido en la oscura guarida de las Gorgonas
Y tus ojos oscuros como mi preciado suelo serbio
Que aunque nunca he pisado he llegado a amar.
Esos ojos oscuros , que yo siempre he soñado conocer
Los ojos profundos como pozos
Que también heredan los preciosos eslavos del norte
Aunque muchos no comprendan lo que pueda llegar a conocer yo
En lo profundo de las fontanas oscuras del Hades
Pensaré en ti mientras me ahogo sin poder respirar
Porque tú eres la luz que ilumina mi corazón clavado de espinas agrias de desgracias.
Pero las desgracias se sanan con un sólo destello de tu sanadora mirada
Que cura mis desgracias aunque yo no quiera.
Ne znam šta se dešava sa mnom
Ali šta se dešava u glavama drugih
Sam umočen u mrak leglo Gorgons
I oči kao tamne moJ negovan tlu SrbiJe
Da, iako nikada nisam kročio doći do ljubavi
One tamne oči Znam da sam oduvek sanjao
Tamne oči kao
Takođe nasleđuJu lepa severnom Sloveni
Iako mnogi ne razume
Ju ono što može da me zna
Duboko u mraku izvore Ada
Mislim na tebe, a ne mogu da dišem gušenja
Jer ste svetlo koJe obasJava moJe srce Zakucavanje bodlji na disgraces kiselo
Ali nevolje se izleči uz samo Jedan pogled oka lečenjeDa izleči moJe nevolje, ali ne želim da

No hay comentarios: